Sabahın İlk Işıkları Şiiri - Halide Sezgit

Sabahın ilk ışıklarıyla geliyor Esin.
Estiriyor beni
Aldığımda elime kalemi
Ne sır kalıyor,ne sırat

Söğütlerin gözyaşları gökyüzüne akıyor
Kabuslar rüyalardan süzülerek kaçıyor

Kelebekler kedilerle ayni safta duruyor
Örümcekler ağlarını altın telle örüyor

Her bir şey saflaşırken
çalar saatin sesi tutup getiriyor bana beni

Uyanıp soruyorum kendime
'Ben mi yoksa, içinde yaşadığımı sandığım
Dünya mı deli?

Yoksa bu benim ibadetim mi?