Sabahın ilk ışıklarıyla geliyor Esin.
Estiriyor beni
Aldığımda elime kalemi
Ne sır kalıyor,ne sırat
Söğütlerin gözyaşları gökyüzüne akıyor
Kabuslar rüyalardan süzülerek kaçıyor
Kelebekler kedilerle ayni safta duruyor
Örümcekler ağlarını altın telle örüyor
Her bir şey saflaşırken
çalar saatin sesi tutup getiriyor bana beni
Uyanıp soruyorum kendime
'Ben mi yoksa, içinde yaşadığımı sandığım
Dünya mı deli?
Yoksa bu benim ibadetim mi?
Halide SezgitKayıt Tarihi : 8.12.2013 11:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!