Sabahı Olmayan Geceler Şiiri - Hamit Atay

SABAHI OLMAYAN GECELER

Çökmüş bir yüreğin, sessiz bir çığlığına...

Karanlık inerken gözlerimin içine,
Bir hüzün saklanır nefeslerime.
Gecenin koynunda üşüyen bir yalnızlık gibi,
Senin yokluğunda büyür içimdeki sessizlik.

Duvarda asılı zaman durmuş sanki,
Ne bir saat tik tak eder,
Ne de umut fısıldar sokak lambalarına.
Her şey suskun, her şey sende kalan...

Sabahı olmayan geceler yaşıyorum,
Her biri seninle başlar ama asla bitmez.
Bir gün doğmaz ardına,
Ne güneş doğar ne kuş uyanır.

Kapanmayan yaradır sensizlik,
Geceler içimde yankılanan bir dua gibi,
Ve ben o duanın kabul olmayan hali,
Gözlerimde kan gibi akıyor adın.

Yastık soğuk,
Ama yokluğun daha soğuk be gülüm.
Uyuyamayan düşlerime
Her gece seni koyuyorum,
Ama rüyalar bile vefasız çıkıyor bazen.

Sabahı olmayan gecelerde
Bir sigara daha yakıyorum,
Her dumanında sen,
Her küllükte bir parçam kalıyor.

Gelsen...
Sadece bir kere...
Şu karanlığına umut olurum belki
Ama sen yoksun,
Ve geceler susmuyor içimde.

Hamit Atay