şimdi akşamdan kalma aklın.
.tüm gece uyumuş bedenine inat..
yarı sarhoş geziyor...
uyutsan da bedeni.;
aklın gece nöbetlerinde..
oysa dinlenmiş kalkma umuduyla sabah...;
güneş bile düşman görünüyor..
git gel zamanlarında aklın.
.nefes nefese kalmış yolcunun yorgunluğu gibi
omzunda duruyor hayat….
oysa sen kus kadar hafif belki kusun kendi..
bir güvercine ayırmıştın omzunu..
.ama çoktan işgal başladı….
omzun onlarca yükün anavatanı
Kayıt Tarihi : 20.2.2007 12:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)