Sabah Güneşim Şiiri - Nimet Öner

Sabah Güneşim
Beşinci Mevsim

Sen
karanlığın içinden doğan bir şiirdin,
adın Zifiri idi,
ben seni hep
göğsümün doğu tarafından doğan
Sabah Güneşim diye sevdim.

Sesin vardı
benim sustuklarıma şifa gibi,
şiirlerime harf harf can gibi.
Her okuyuşunda
kalbim yeniden yazıldı seninle,
çünkü sen kelimeleri değil,
beni anladın.

Sonra
Ben adını değiştirdim,
sen yine aynı kaldın.
Beşinci Mevsim dedim sana,
çünkü hiçbir mevsime sığmadın
çoktun,
çoğalttın,
çiğdemce aktın kalbime.

Şimdi bak,
ben bileğimi tutarken hayatın kenarından,
sen bir dua oldun
avuç içime sinen.

Ve ben şimdi
şunu yazıyorum sana
Sen bu şiirin adı değilsin artık,
sen bu şiirin sebebisin

Azra Nimet Öner