Sabah Ezanında Gözlerin

Sabah ezanında gözlerin düştü aklıma,
Uyanır gibi oldum yorgun bir rüyadan.
Duvardaki saat sustu birden,
Gönlüm seni beklemeye devam etti.

Pencereme vuran gün ilk defa soğuktu,
Adını söylemeye cesaretim yoktu.
Kaldırım taşlarında izlerin vardı,
Sanki her adımda seni çağırıyordu dünya.

Bir çiçek gibi açtın en kurak yerimde,
Bir dua gibi düştün titreyen dilime.
Ne zaman seni ansam,
İçimde ezanla birlikte bir şey uyanıyor.

Sesin kalbimde yankı,
Bakışın zamana meydan okuyan bir hatıra.
Gelsen de gelmesen de…
Ben seni hep “geldiğin o vakit” gibi sevdim.