Gecenin karanlığında belki yaşayacağım
Aydınlık günlerim silinebilir belki hayatımdan
Yüzükoyun kaldım hayatımın öğle saatlerinde
Saniyeler acıyla demlenir ve bu saatler ızdıraptır bilirim.
Ömrümün saati nasıl işlesin, sana bakmıyor ki yüzüm
Zamanım sen oldun, bak işte kırıldı kalbimdeki anlar.
Hasılı ben ümitsizce yaşıyorum, seni görmeyi dileyerek
Armağan edilen tüm zamanları yakıyorum delirerek
Ruhum kapında bekler ama çalamam kapını,
Sürgün zaman kilitlenir ,kapılar duvar olur adımlarıma.
Kıskanırım okuyacaklar seni ,benim gözlerimdeki makamla
Aslolan vazgeçmekti ama takıyorum ben senli zamanları koluma
Kar yağsın zamanıma ,perdeler çekilsin gözlerime
İçimdeki yanan bu lambayı da al ve git dehlize gömüleyim.
Ya da gitme, akreple yelkovanı izleyelim birlikte
Mahkum kalmasın gözlerim senli saatlere…
Kayıt Tarihi : 19.3.2025 14:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!