Saat çeyreği kaç geçiyor bilmiyorum...

Bu günlerde günler birbirine karıştı...
Saatin kaç olduğunu, çeyreğin geçip geçmediğini bilmiyorum...
Zaman akıp gidiyor...
Ama ben onu yakalayamıyorum...

Gözlerim saatlere takılmıyor artık...
Her şey bulanık... Her an eksik...
Bir çay gibi ılıkken bile tadı yok...
Kahve gibi yakarken bile içim soğuk...

Güneş doğuyor... Batıyor...
Ve ben hâlâ yerimde sayıyorum...
Dakikalar elimden kayıp giderken...
Günler birbiriyle dans ediyor...
Bense sessiz bir köşede...
Zamansızlığın ve yalnızlığın içinde bekliyorum...

Belki de zaman...
Sadece seni düşündüğüm anlarda duruyor...
Her geçen saniye...
Senin yokluğunun sessiz çığlığını duyuyor...

Kalbim hasretle çırpınırken...
Bir anlık bakışını bekliyor...
Geceler boyu seni arıyor...
Ve her yeni gün...
Adını unutmamak için bir umut fısıldıyor...

Sensiz geçen her dakika...
Bir ömre bedel özlem oluyor...
Ve ben...
Yalnızlığın ortasında seni bekliyorum...
Gözlerim kapalı, yüreğim açık...
Her nefeste adını sayıklıyorum...
Ve zamanı, seni hatırladığımda durdurmaya çalışıyorum...

@dsız..
25 Ağustos 2025