Sabrımı tükettin, nasır tuttu kalbim
Son yudum inancımı da sen çaldın
Yine uyanmadım, sen de bin yalandın
Saf kalbim bak, yine aşkta yanıldın
At artık kendini yalnızlığa, kandırıldın
Hiç bitmeyecek sandığım
Tertemiz bir aşk'tı sana yeşerttiğim
Tohum tohum, fidan fidan büyüttüğüm
Sevdi sandığım yüreğini, yüreğime eklemiş
Çocuk sevinciyle mutlu olmuştum
Seni çok seviyorum diyordun her fırsatta
Ne hale geldim şu son günlerde
Tanıyamıyor beni görenlerde
Yağmurlar dinmiyor gözlerimde
Kimse sormuyor biliyorlar,sayende
Acılarım mesken kurmuş yüreğimde
Kaç yıl yaşadım hiç yaşanmamış saydığım, ömrüm ne kadar uzun benim...
Neler gördüm, hangi kahrolası haksızlıklar yanımdaydı bunca yıl farkında olamadığım..
Çocukluğum hayal meyal koştum peşinden, yakalayamadım...
Sevdim, sevildim sandım gençliğimde gençlik rüyam..
Akıllanmadım, yine sevdim
En mutlu ben sandım, mutluluğumu çaldırdım.....
Ben, seni hiç sevmedim
Hiç bakmadım gözlerine çıldırırcasına
Ben, seni hiç aramadım
Karanlığıma ışık olursun diye
Sen, bana hiç yanmadın
Gözyaşlarımda boğulmadım hiç
Kırık kadeh kesiklerinde kanıyor sitemlerim
Sayende yıkılacak neredeyse abidem, özlerim
Ağlamaya tövbe etti bile çoktan ela gözlerim
Acımasız olmaz sen gibi, desturludur sözlerim
Yeter artık, kendimi sen için birdaha üzemem
Dizlerinde yatırırdın
Saçlarımı okşarken
Gözlerin dolardı aşktan
Çok zaman geçti aradan
Kimler yatıyor şimdi
Kıskanmıyorum bile inan
Ben, seni aramazdım geceler boyu
Sönmüş mum ışıklarım da
Yokluğun tütmezdi buram, buram bağrımda
Sadece hasretin olmazdı koynuma sardığım
Bahar'ıma sözüm geçmedi
Uçup gitti bir solukta yıllarım
Nik'i gördüler ya, masaya davet
Bitanesi, aşk'ısı, canısı diyorlar
Başka söz bilmiyorlar
Görmediler birbirlerini hiç
Aşk'ı sanki burda tanıyorlar
Kitabını yazıyorlar
Artık ağlamıyorum
Arasan da olur, aramasan da
Nasılsa alıştım yokluğuna
Terk edişin gitmiyor zoruma
Gelme birdaha, sakın girme dünyama
Yapacağın en büyük hata olur hayatta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!