S I Z I L T I Şiiri - Hüseyin Eroğlu

1
Mehtabın çiy tanesi değdiğinde dudaklarına,
İçimde gecikmişliklerin hüznü dolanıyor.
Girdaplara çağıran o bakışlarında
Kalbim, en derin çaresizlikle kanıyor.
2
Olsaydı mümkün, gönlümün çağlayanlarını
Varoluşun kurak bozkırlarına akıtmak,
Gözlerinden zifiri imkânsızlıkları silmek,
Nefesinle yoğrulup yeniden doğmak,
Hiç tükenmeyen şavkının ışığında yıkanmak,
Yalnızlığa en sert zincirleri vurmak isterdim.
3
Sönmeyen karanlığımın umutlu sabahında
Yıldız özlemiyle şafağında uyanmak,
Kaybetmenin hüznünü dipsiz kuyulara gömmek,
Nefesini içime bir musiki gibi işlemek,
Çaresizliklerime merhem bulmak,
Aşkınla pişmanlıklarımı sarmak isterdim.
Belki ömrüm yetmez kavuşmalara,
Ama seninle yeniden dirilmek isterdim.
4
Toygarın sabah çiyine dokunur gibi
Kollarında huzurla uyanmak,
Sinenin derinliklerinde susuzluğumu dindirmek,
Serabında hayallerimi süslemek,
Yokluğunun yapış yapış karanlığını
Vuslatın güneşiyle teninde kurutmak,
Yoksulluğumu varlığınla beslemek,
Yıkıntılarımın enkazını süpürmek,
Kor bakışlarındaki kudretle yoğrulmak,
Yok oluşuma şifa bulmak isterdim.
5
Kumlara aşkımı yazıp
Engin denizlere savurmak,
Gözlerinin kalbimdeki çerağına inat
Sevdanın şevkiyle tüm kavgalara
Barışın güvercinlerini uçurmak isterdim.
Her batışa inat,
Sinenin şefkatli karanlığında
Yeniden doğmak,
Çiçeklerle karşılanıp bülbül misali
Dikeninle kanamak,
O mahur bestenin dinginliğinde
Aydınlık bir sabaha uyanmak isterdim.