Ş e h v e t Şiiri - Baki Sulopaşa

Derinlerden gelen dürtü,
Tenlerden yayar kendi kokusunu;
Şehvet olur bedende.

Küheylan olduğunda ovalarda,
Yelesi yele kapılıp,
Başı göğe dikilir;
Sağrısı, bacakları, adalesi,
Sınır tanımaz bir hızla,
Atılır, uçar hazzın yarından.

Kudurgan yanardağın, azgın lavları,
Tenin kışkırtıcı ayrımlarında;
İnleyen suların aktığı, derelere dönüşür.

Baygın düşer, pembe bulutlara,
Tanınmaz dünyalarda dolaşır,
Kapakları kapalı;
Yalnız içini görür gözleri,
Karanlık aydınlığın sarhoşu.
Tadanın bildiği, kendi büyüsü,
Kısa anları devşirir bir ömre.

Yeni bir arzuya saklar gizlerini,
Bir uyanışın titreşimine kadar.