Rüzgarla konuşan kadın Şiiri - Nimet Öner

Rüzgarla konuşan kadın keje

Baran ile Keje’nin yıllar sonra suskunlukları kırıp, yeniden konuşmaya başlaması;
Yer, bir gül bahçesi
Zaman, akşam üzeri
Vakit, Güneşin denize kavuşma vakti.
Mevsim, aşk mevsimi
Makam, şiir makamı

Baran ile Keje’nin Sessizliği Kıran Konuşması

Baran:
Sessizliğin içinde kayboldun, Keje,
Yıllar boyu adın dillerde fısıltı,
Gözlerimde yaş, yüreğimde sızı,
Neden sustun, neden yok oldun bana?

Keje:
Baran, rüzgar gibi geçti yıllar,
Kalbimde bir fırtına, dilimde prangalar,
Seni unuttum mu? Asla, ama susmak en büyük direnişti bana,
Bir dostun gölgesinde gizlendim, kendi içimde kayboldum.

Baran:
Beni arkanda bıraktın, hayatıma hüzün ektin,
Sevginin sessizliği, en derin yaramdı bil ki,
Senin suskunluğun, benim haykırışımdı,
Şimdi sesinle yeniden doğuyorum, Keje.

Keje:
Suskunluk bazen aşkın en güçlü ifadesidir,
Ama artık konuşacağım, yılların yükünü dökeceğim sana,
Göz göze, yürek yüreğe, kaybettiklerimizi bulmak için,
Baran, yıllar suskunlukta kaybolduysa da,
Bugün kelimelerle yeniden başlıyoruz.

Baran:
Gelin sözcüklerimize, kırık dökük hayallerimize,
Ve yeniden yazalım kaybolan hikayemizi,
Ne kadar sessizlik olursa olsun,
Aşk her daim konuşur, her daim direnir.
Kendini anlatır her dilde
Sessizliğin Ardında.
Suskunluk sardı yıllar boyu içimi,
Sesin düşerdi rüzgârla, dokunmazdı bana.
Gözlerin bir sır gibi kapalı kaldı,
Nerede kayboldu o sözler, Keje?

Keje:
Kalbim zincirlendi sessizlikle,
Sana değil, dünyaya inat sustum.
Arkadaşının ellerinde yitirdim kendimi,
Ama unutmadım, unutamadım unutmak istemedim ve dilime başka isimler düşmesin diye sustum Baran

Baran:
Suskunluğun içinde yaran derindi,
Her kelimeni aradım karanlıklarda.
Şimdi sesinle titriyor bu yürek,
Konuş, bir kez daha can bulsun hayat.

Keje:
Yılların yükünü taşıyorum sessizce,
Sana açıyorum kapımı, barışıyorum.
Konuşmak hayatın en güzel dili,
Baran, kaybettiğimiz zamanı kucaklıyorum seninle

Baran
Suskunluk bitti, sözler başladı,
Aşkın dili yeniden filizlendi.
Gecenin karanlığında saklı kalan umut,
Bugün ses buldu, bugün özgür kaldı.
Yıllar suskunluklar ördü aramızı,
Gözlerin kapandı, sözlerin kayboldu.
Kalbimde kor kaldı, kül oldu,
Keje, neredeydin, hangi karanlıkta?

Keje:
Sessizdim, çünkü susmak bazen sevmektir,
Yaralı bir kuş gibi kanadımı kırdılar.
Adını gizledim, kalbimi sakladım,
Ama seni unutmadım, her nefeste yaşattım.

Baran:
Bir dostun gölgesinde bıraktın beni,
Suskunluk en derin yaramdı bil ki.
Şimdi sesinle doluyor içim,
Konuş, kırılmış zamanları onaralım.

Keje:
Konuşmakla başlar yeniden her şey,
Sözlerimizle öreriz kaybettiğimiz dünyayı.
Baran, gelelim birbirimize,
Suskunluğun ardından aşk konuşsun yeniden.
Göz göze, yürek yüreğe,
Sözcükler dans etsin zamana inat.
Yılların karanlığını aydınlatalım,
Ve suskunluk çözülsün artık aşkın dilinde.

Baran:
Keje, her suskunluk bir kıyametin habercisiydi,
Yıkıldı köprüler, unuttuk konuşmayı.
Ama şimdi buradayız, kalbim elinde,
Bir kez daha soruyorum: Yolumuz nerede?

Keje:
Baran, kayıp zamanın içinde buldum seni,
Yaralarımızla büyüdük, sustuk, bekledik.
Ama artık sözler özgür, gözler parlar,
Yolumuz sevgiyle yeniden çizilir artık.

Baran:
O dostun ellerinde paramparça bir ben kaldı,
Ama senin sesinle yeniden dirildim ben.
Bir ömür susmak mı, yoksa yeniden başlamak mı?
Keje, seninle her yaraya merhem olacağım.

Keje:
Sustukça kalbimiz daha çok büyüdü,
Sessizlik bile aşkın bir biçimiydi belki.
Ama şimdi konuşalım, suskunluğu kıralım,
Baran, bir adım at, ellerim sana açık.
Yılların hasretiyle örülmüş duvarları,
Sözcüklerimiz yıkacak, yıkılsın artık.
Birlikte yürüyelim, yeniden, yeniden,
Sessizliğin ardından aşkın şarkısını söyleyelim.

Azra Nimet Öner