Rüzgarın Sırrı Şiiri - Nimet Öner

Rüzgârın Sırrı

Ateşle yanmıştım
suyla akmıştım
Bir şey hâlâ eksikti

Göğe başımı kaldırdım
bir esinti dokundu yüzüme
Ne eli vardı ne gölgesi
Bütün benliğimi
sallanıp titreten
o idi

Ben rüzgârım dedi
beni göremezsin
İzimi her yerde bulursun
Ben dokunmam
Sana yön veririm
Ben görünmem
Senden gerçeği gösteririm

Bir ağaçtan bir yaprak kopardı
uçurdu göğe
Bir mumun alevini söndürdü
bir denizin üstünü dalgalandırdı
Güç görünür olmak değildir dedi
güç görünmezken var olmaktır

Kalbimin içindeki sırları da
bir bir açtı
Korkularımı savurdu
Özlemlerimi büyüttü
Sevdamı aldı
daha da derinleştirdi

Rüzgârın sesi
bir zaman sonra
benim sesime karıştı
Sanki ben konuştum
sanki o içimdeydi

Ve o an anladım
Ateş beni arındırmış
su beni derinleştirmiş
Rüzgâr
beni özgür kılmıştı

Görünmeyene inandım
Göze değil
ruha yaslandım
Çünkü hakikat
bazen en sessiz olanın
en gür haykırışında gizliydi

Azra Nimet Öner