Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
İnsan bazen kelimelerle değil, susarak teşekkür eder ya işte ben de o suskunluktayım şimdi.
Yalnızlık büyütür bazı adamları, evet... ama bir çiçek gibi büyüyen bir kız çocuğunun gülüşü, o adamın içindeki en karanlık sokağa bile güneşi taşır.
Senin gibi bir kalp okuyorsa beni, ben de kendime biraz daha inanırım.
İyi ki varsın...
Ah Olcay sen de olmazsan ben kimi okuyacağım..
İyi ki varsın...
O yalnızlıklara çekip giden adam, kızının büyüdüğünü gördükçe hep sessizce de olsa, kırık dökük te olsa bir yanı mutlu ve gülümseyerek yaş alacak... biliyorum...
İnsan bazen kelimelerle değil, susarak teşekkür eder ya işte ben de o suskunluktayım şimdi.
Yalnızlık büyütür bazı adamları, evet... ama bir çiçek gibi büyüyen bir kız çocuğunun gülüşü, o adamın içindeki en karanlık sokağa bile güneşi taşır.
Senin gibi bir kalp okuyorsa beni, ben de kendime biraz daha inanırım.
İyi ki varsın...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta