Rüzgar Nereye Sen Oraya

Biz büyük diye mi kirlendi dünya,
yoksa zaten hep kirli bir dünyada mı büyüdük?
Yürüdüğümüz yollar mı dikenliydi,
yoksa biz mi yoldan sapıp
dikenlerin üstünden yürüdük?

Yara bere içinde ayaklarımız,
kan revan içinde uykularımız...
Telli turnaya kaldı umutlarımız.
Belki de yorulmuştur, uçamaz artık.

Yani yine başka baharlarda buluşmak
üzere erteledik hayatı.

Yol dediğin özlemdir;
aşkla yürürsün varmak için sılaya.
Vuslat dediğin bir anlık nefestir;
kesilir ve ciğerin yetmez kavuşmaya.

Ay ışığına hasret yakamoz gibi
beklersin bir ışık kırıntısı.
Düşler kurarsın...
Karanlık gecede görünmez yollar,
bir günmüş gibi geçiyor yıllar.

Ömür dediğin kısacık bir esinti;
rüzgarın kanadında
savrulursun sağa sola,
nereye gittiğini bilmeden.

Belki bir dağın zirvesine, belki de ıssız bir ovaya...
Çünkü rüzgar nereye, sen oraya.