Rüzgâr, bir niyetin izi gibi sürünür gövdesiz yollarda
sessizlik çırpınır sesini ararken
zulüm göz kırpar geçmişime,
ve kelime, devrilen bir ışığın altında eğilir.
yolunu bulduğunu sanarak.
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.




;Üç zaman, bir gölgeyle birleşti. Rüzgârın izinde, külün diriliğinde ve hiçliğin sessizliğinde yürüyenlere…”
Kelimenin devrildiği, zamanın küle dönüştüğü ve hiçliğin konuştuğu bir evren.
Rüzgâr yalnızca esmez; bir niyetin izini sürer.
Kül, geçmişin suskun çiçeğidir.
Hiçlik ise, varlığın en çıplak aynası.
Her dize, bir gövdesiz yolun kıvrımıdır;
her kelime, hakikatin boynuna yaslanmış bir gölgedir.
Sessizliğin sesiyle konuşanlar bilir.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta