Rüzgar Gülü Şiiri - Tahir Azman

Rüzgar Gül'ünde dönüp dururken,

Avare ve dilsizim...

Mantık bana küstü, bende yalnızlığa.

Eyy.. aşkın kokusunu taşıyan rüzgar! ! !

Severek es gönüllerimize...

Es de uyandır denizlerimizi...

Uyansın hayatımızın en güzel yeri...

Özgürce esersin ya bazan, deli divane!

işte o zaman, kıpırdayan dallarımdan,

yaprak yaprak gönlüme hüzün ekersin...

Bilmez misin sen...!

Gazel yaprağı kadar kırılganım bu gün.

Göğsümden Usulca es, este beni alda git...

götürdüğün her yerde;

Islık ıslık dilin, hep ben olayım...