Hanife hanımın tül perdesinin asma halkaları gibi, geçerdi günlerim.
Börekteki maydanozların kalın sapları gelirdi, dilimin ucuna, bir türlü yutamazdım.
Camın önünden geçerken, biraz yavaşlardı adımlarım.
Sıradan, aheste bir tavır takınırdım.
Gözlerim çok değil hafifçe dönerdi camına, orda olma olasılığına.
Tek değişik şey sendin herhalde hayatımdaki,
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta