Rüyamdaki Nihal'im

“Rüyasında Kalan Kadın”

Sen uyanınca ben eksildim.

1. Bab: Nihal’in Gözkapakları

Seninle hiç yaşanmadıklarımız,
benim en derin hatıralarım oldu.

Birbirimize hiç "seni seviyorum" demedik
ama ben
bu cümleyi içimden sana bin kere fısıldadım.

Senin gözlerin uyanıktı,
benim rüyam da senin bakışın.

Ne garip,
seninle geçen her sessizlik
bende bir ömür konuştu.

2. Bab: İçimde Unutulmamış Bir Yer Gibi

Seninle geçirdiğimiz hiçbir ân yok aslında.
Ama hepsi var bende.

Birlikte yürüdüğümüz sokaklar yok.
Ama senin hayalinle adımladım bütün kaldırımları.

Sana şiir okumadım.
Ama her şiirimde seni büyüttüm.

Seninle hiç gülmedik birlikte,
ama gözlerim her tebessümde
senin hayaline yaşlandı.

3. Bab: Uyandığın Gün Ben Düştüm

Sen beni rüyandan attığında,
ben gerçekliğe çakıldım.

Çünkü ben seni,
uykuda yaşanmış bir mucize sandım.

Oysa sen
uyanmak istedin,
ben ise
hep o düşte kalmak.

Sen gerçekleri seçtin,
ben ise hayallerimde seni…

4. Bab: Hiçbir Şey Olmayan Kadına Yazılmış Her Şey

Seninle bir ilişkim olmadı.
Ama seni içimde büyüten
bir yalnızlıkla yaşadım.

Ne ellerini tuttum
ne saçlarını kokladım.

Ama rüzgâr esince
senin saçların savruldu sanki içimde.

Sana “gel” demedim.
Ama seninle gitmek istedim
kimsenin bilmediği,
yalnızlıkla döşeli bir zamana.

5. Bab: Rüyamda Kalan Nihal

Şimdi senin için
rüya bitmiş olabilir.
Ama ben hâlâ oradayım:
Sana dokunamadığım,
ama seni en çok hissettiğim o düşte…

Her şey yoktu aramızda.
Ve o yokluk beni adam etti.

Senin yokluğunla
varlığına şiirler yazan
bir delinin kalemiyim ben.

“Bir kadın vardır, hiç senin olmaz…
Ama sen ömrünce onun kalırsın.”

“Ey Nihal…
Beni değil, rüyamdaki seni affet.
Çünkü ben seni hiç olmadığın hâlinle sevdim.”