Rüya Şiiri - Aydın Duran

Fezalara dalıp çıktığım bir anda,
Şavkına tutuldum sanki gökyüzünden,
Bulanık bir hal ile ,o sarhoşlukla,
Daldım bin hülyalara düşler içinden.

Görürken bir anda kayıp gittiğini,
Samanyolunu tuzla buz ettiğini!
Ay sönerken Zühre’yi incittiğini!
Parlayan yüzün ile ,nurlar içinden!

Anladım sonra, bir garip rüyadayım,
Ayaklarım basmıyor, tam araftayım,
Ateş ortasında mumdan kayıktayım,
Nazarın değince o ,gözler içinden.

Yolların dikeni geçit vermez iken,
Cevri cefası başımdan gitmez iken,
Ateşte yanıp, dumanım tütmez iken,
Yaprağa döndü dalım ,küller içinden.

Bende karanlık sende Güneş ziyası!
Can katar cana gözlerinin karası,
Bilmem hangi amelim ,kimin duası?
Şükür ki verdi seni ,kullar içinden