Uzunlamasına koşarak çıktığım yol artık ne kadar da yabancı bana.
İnsanlar, arabalar, mavi gök ne kadar da uzak.
En çok da sen uzak ya.
Sevinçle çıkarken sana, bir avuç hüzünle döndüm.
Gözlerinin rengine bakarken, gözlerinde boğuldum.
Şimdi
Dört duvar arasında bir yerdeyim işte
Kendime ne kadar da yabancılaştım.
Kitaplarda arıyorum seni,
Kitaplara soruyorum seni:
Meğer bir rüyaymışsın.
Uyandım;gözlerimin önünden geçti, gitti.
Kayıt Tarihi : 5.5.2020 23:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!