Rumeysa Haksever Şiirleri - Şair Rumeysa ...

Ben sana demedim mi Alya?
Gülü sevme demedim mi dikeni incitir diye
Saçını okşayıp ninniler söylemedim mi ?
Sen de sus ayrılığa ses etme
Bilirsin güz masalı bu Alya
Gözlerine yaş konsa dağlar boyun bükmez mi?

Erkek adam ağlamaz, hiç korkmaz derler
Mezarım karanlık korkuyorum annem
Sen bilmezsin burda geceleri  soğuk olur
Üstüme toprağı iyi ört üşüyorum annem

Beyaz örtü giydirdiler, tabuta koydular diye

Bir gün gelip kapımı çalmanı istiyorum Asya 
Yine bir eylül akşamı gelmeni istiyorum...
Ben bir bodrum kat kızıyım Asya
Kulağımda farelerin ayak sesleri
Hatırımda Ali dedemin selası...
Olur da bir gün değersizlik hissine kapılırsan

Begümüm Aselim
Mor duta benzer senin gözlerin
Öpsem mi yumuk yumuk ellerini
Boynuna dolasam mı lavantaları
Sendin aylarca annenin düşlerinde uyuttuğu
Bak şimdi elinin değdiği her yer manolya bahçesi

Çelikten bir kostüm yaptıracağım kendime
Ne olur ne olmaz içeri alacağım dışarıda duran ayakkabılarımı
Parfümlerimi gömeceğim arka bahçeye
saç tokalarımı, fularımı
Hatta rujumun bulaştığı cam bardağı da...
Kahküllerimle saklayacağım kör olan gözümü

Tek suçumdu şarkı söylemek
Kezzap döktüler yüzüme
Gözümden ettiler beni
Zorla değdiler elleriyle
Şerefimden ettiler beni...
Önce plak çıkardılar

Bırakıyorum toy neşemi kağıttan bir geminin üzerinden
Görünmez bir zincirle bağladılar sanki ayak bileklerimi
Kabuk bağladı zamanla göğsümün üstündeki yanık izleri
Aynaya baktığımda karşımda çizgili bir yüz
Altı yerinden delik deşik oldu bedenim
Ziyan oldu ahu gözüm

Yüreğime bir ok gibi saplanıyor zehir bakışların
Bin kere vursanda kopamıyorum senden
Gün gün içimde büyütüyorum sevdanı
Her aklıma gelişinde
bir kızıl renge bürünüyor göz bebeklerim
İçi terliyor avuçlarımın...

Burası dünya
Mezarlığın altında yüzlerce kişi
Kim bilir kaç kişi sirozdan öldü
Kim bilir kaç kişi cinayet kurbanı
İnsanlar diyorum insanlar
Zevk uğruna harcadılar üç günlük dünyayı

Değmiyor uğruna ölürüm dediklerimiz,
O olmazsa yaşayamazlarımız,
Beş kuruşluk insana çok değer verişimiz
Sözde yerine kimseyi koyamadıklarımız