Ruhuna Dokunmak Şiiri - Ayhan Yaymaz

Ne çok isterdim,
Ruhuna dokunmayı...
Bir gecenin tam ortasında
Susarak ulaşmayı sana,
Adını anmadan,
Ama hep içimden çağırarak...

Ben bir şairim,
Kelimeyle değil, kalple sararım sevdiklerimi.
Yalnızlığını anlarım bakışlarından,
Ve en çok sustuklarını dinlerim gözlerinden.
Seninle konuşmadan konuşurum,
Bir şiirin içinde tutarım ellerini.

Her adımım
Bilinmeyene açılan bir kapı senin ardından,
Bir dua gibi izini sürerim,
Gölgene bile zarar gelmesin diye
Kendi ışığımdan vazgeçerim...

Senin ruhuna ulaşmak için
Nice kelimeye kefen biçtim,
Nice geceyi yaktım içimde,
Sana dokunmak,
Sana tam olarak varmak için.

Ve bil ki,
Ben seni bir bedende değil,
Bir hakikatte aradım.
Tenini değil,
Kırılganlığını sevdim...
Yaralarını sarmaya razı oldum,
Yeter ki içindeki çocuk bana güvensin diye...

Ne çok isterdim,
Sen de dönüp bir şiirin içine bakasın,
Ve orada seni ölesiye seven
Bir adamı bulasın…
Ruhuna ulaşmak için
Kendinden bile geçen bir şairi...