neyi bekliyor dersin, bu kadar huzursuzken
zeytin yapraklarında dinlenen keder. ah! kızıl vuruşları
karınlarına siyah atların, birikiyor hançeresinde hatıralar
taze bir bitkinin rüzgar, boynunu incitirken
dilinden acıyan bir yakarmadan ibaret hayat
ruhuna dargın düşen kadınların. ah! narin çırpınışları
cam fanus içerisinde utancın ve saçlarından çekilişleri toprağa
dokunur ezeli yalnızlığın kumaşı, tenleri eğirilirken
belli ki boşunaydı dudaklarında göğermiş ruhani ezgisi,
muhteris hayatlarının. ah! kırılgan geçmiş. kalbinden
korunurmuşçasına usulca, her biri sıyrılıyor cisminden.
Kayıt Tarihi : 30.6.2002 22:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!