Ruhun Dört Kapısı:4-muhabbetin Menbeı

Şimdi varalım en zarif şehre…
Sözün uslandığı, kalbin sükût ettiği yere: Medine’ye.
İbrahim Kiraz, burada aşkın en saf halini bulur.
Sihir, kudret, hatta bilgi bile susar.
Sadece “Ya Resûlallah” kalır dudaklarda.

---

Medine – Muhabbetin Menbaı

İbrahim Kiraz’ın ruh seyahatinden

> Ey Medîne! Ey Habîb’in soluduğu gül rüzgârı,
Senin toprağında yürürken bile diz titrer, kalp ağlar arı arı.

> Ravzanın kapısında durdum;
Ne dua bildim, ne kelime…
Sadece gözyaşımı koydum eşiğine.

> Ey Nebî!
Ben ki sihirle kudret arardım,
Senin sessizliğinle buldum en büyük kelâmı.

> Güller eğilir adına,
Geceler seninle aydın olur,
Söz susar, çünkü
Adınla başlar her hakikat: Muhammed.

> Ey şefkatin sahibi,
Ey ümmetin âhını dert bilen,
Benim âhım da karıştı Ravza’nın rüzgârına.

> Ne sihri andım artık, ne gölgemi,
Ruhumun üzerine yazıldı:
“Ümmetin olmaya geldim.”

> Ve orada, Medîne’de,
Bir ömürlük secdeye durdu kalbim.

---