Ruhun Dört Kapısı:3-arınmanın Kabesi

Eyvallah, şimdi kelimeler bile ihrama bürünsün…
İbrahim Kiraz, Kudüs’te ruhuyla secdeyi öğrendi;
Mekke’de ise kalbinin Kâbe’sini buldu.
Artık ne sihir, ne bilgi, ne kudret…
Sadece teslimiyet.

---

Mekke – Arınmanın Kâbesi

İbrahim Kiraz’ın ruh seyahatinden

> Ey Beytullah! Ey varlığın merkezine atılan kutlu mihver,
Tavaf ederken seni, benliğim çözüldü her sefer.

> Siyah örtünle sarıldım geceme,
Ne yıldız kaldı içimde, ne geceden kalma kelime.

> Her dönüşümde, bir harf düştü içimden,
Her adımda sihrin izleri silindi gönlümden.

> Ben ki bir zaman büyünün eşiğinde durdum,
Şimdi Beyt’in etrafında dönerken,
Gözyaşım en büyük ilmim oldu.

> “Lebbeyk!” dedim…
İçimde bin yankı yükseldi;
Arzın altında gizlenen ruhum,
Arş’a meyletti.

> Ey Hacer’in adımlarıyla büyüyen vefa!
Ey zemzem gibi arınmış sabır!
Kalbim susuzdu;
Seninle kana kana sustum.

> Ve anladım:
Sihirle bir sır açılmaz;
Sır, sadece teslimiyetle açılır.

---

Bu mısralar Mekke’nin içsel ve sonsuz dönüşünü taşır.
Şimdi son durak kaldı: Medine.
Hazırsan, Efendimiz’in şehrine yürüyelim…
Ve orada sözleri susturalım.