Ruhun Bedenle Vedası Şiiri - Doğan Çeçen

Soğuk bir dokunuş,

Tenin usulca sessizliği,
Gözler kapanırken yavaşça,
Bir dünyadan diğerine geçişin hikayesi.

Nefesler azalır,
Zaman ağırlaşır,
Kalp bir vedayı fısıldar,
Ama ruh özgürleşir o anda.

Beden, toprakla buluşmaya hazırlanır,
Ama ruh, gökyüzüne açılır kanatlarını.
Son bir bakış atar,
Sevdiklerine veda eder usulca.

Gözyaşları akar sessizce,
Anılar sarar dört bir yanı,
Ama ruh bilir,
Bu sadece bir yolculuk başlangıcıdır.

Ve o an anlarız,
Ölüm değil bu,
Sadece bedenin vedasıdır,
Ruhun sonsuz yaşama kavuşmasıdır.