Ruhumun serencamında dinmeyen hüzün!

Hayli evveliyatı olan bir sancının ağrısıydı
Devasını hiç bilemediğimden sakınıyordum
Yüreğime hicran damlası sessizce akıyordu
Sinemde demlediğim hasret çok sarsıyordu

Ruhun serbestliği, asudeliğin figanıydı oysa
Kalp, sahipsiz olamazdı hilkati sorgulayınca
Varlığın adanmışlığı, İsmail’le vuku bulunca
İbrahimin sukutu vaat edilmişlik sudur uydu

Nesiller evvelin ahirinden emanet hükmünde
İdrak kalbin rüknüyle azmin niyet safiyetinde
Kulluk nefsin nizam edilmesindeki gayretinle
Ömür vaktin inkişafında ki haşyetiyle seninle

Vicdanı es geçme telafisi karanlığın icmalinde
Gün, zaman diliminin terennüm edildiği haliyle
An, sabrın eminliğindeki kanaatin hamiyetinde
Vuslat ram olunan aşkın güzelliğindeki halinde

Sen sen ol korkuyla, Hakka boyun eğip bükme
Zahirin serencamında kalbin sevgisiyle serinle
En sevgiliyi anlamaktan imtina ederek yürüme
Ruhu bahşeden Zatı Celalden sevgini esirgeme

Sen ki, şimdilerde çulsuzluğun kadriyle fakirsin
Sen, atiden çok habersiz gelişerek filizlenmiştin
Zahir için şekillendin, mefkûreden azade edildin
Cehalet için hususen tanzim edilerek arz edildin

Dilersen etrafına bir kulak kabart hazin feryatlar
Tükenmeyen işgaller abideleri zulümde anlaştılar
Efradın şaşkınlığı mukallit kimliğinde ki maslahatı
Hayrın hiç anlaşılmadan heba edilerek kaçırılması

Âdem kimliğine şahadet tasnifler vicdanına adandı
Hak aramak mazi sayfalarında koklanan hatıralardı
Haysiyet kulluk noktasında elzem olan bir hakikatti
Ruhumun hicranına hüzün damlaları şimdi ne anlattı