Ruhumun Meclisi Şiiri - Tahir Azman

Ruhumun Meclisi

İçime döndüm,
duygularımı bir toplantıya davet ettim.

Sevgi, sen sağımda otur;
çünkü sen olmadan hiçbir duygu yön bulamaz.

Korku, sen öfkenin yanına geç;
ama sakın saklanma—
öfkemi besleyen kaynağı açıkça göster.

Öfke, sen de yerini bil;
beni ateşe sürükleme,
cesaretimi diri tut ama aklın sınırlarını aşma.

Mutluluk, sol yanımdasın;
sen yaşamın tadı ve umudun ışığısın.
Kendini kaybetme ki yoluma güç kat.

Üzüntü, sen de burada ol;
çünkü sen beni olgunlaştıran
ve kaybın değerini öğreten öğretmensin.

Merhamet, kalbimin gurur nişanı;
Vicdan, ahlakın ana kapısı,
yanlışla doğruyu ayıran pusula…

Şükran, farkındalık ve huzurun anahtarı;
Umut, ayakta kalmamın dayanağı.

Empati, insanların iç sesine açılan köprüm;
Sadakat, değerlerime bağlılığım;
Adalet, insan olmamın mührü.

Ve siz, onur ile gurur;
kendime saygımın ve dik duruşumun temeli.

Evet…
Ruhum sizlere ev sahipliği yapıyor.
O hâlde, hepiniz kendi yerinizi bilin,
bana yük olmayın, yol gösterin.
Ben insan olabilmem için
sizden akıl, denge ve erdem bekliyorum.