Ruhum kaynıyor Şiiri - Oktay Çekal

Ruhum kaynıyor…

Hayat bu gün de, yorgun tenimde,
Aldığım nefesin, hesabını sorar gibi
Gözlerimi açamadığım, gecelere saldım.
Derin uykuların yataklarında, sürükleniyorum…

Ruhum kuş uykusuna yatmış, hayat nöbetinde,
Rüzgârsa alıyor başını, terk eder gibi esiyor.
Sarmış bir urgan ellerimi, amansızca tutuyor.
Kördüğüm hayatın zindanlarına, bağlıyor sevgimi…

Bir fotoğrafın negatifleri gibi karanlık gece,
Işıklar yansa da, aydınlanmıyor gözlerimde,
Huzursuzluğun ritmi vuruyor her yere, kırbaç misali
Saatin akrebinde yatıyor, yelkovan zamanları…

Bir ara göz yuvalarımdan, sızan ışığın dokunuşu,
Sızlatıyor bakışlarımdaki, kaçan uyku duygusunu,
O an yüreğimin yandığını hissediyorum, sönmüyor…
Kaynıyor kan ter içinde kaldığım tenim, ruhum kaynıyor…

Oktay ÇEKAL
05.05.2014-21.14