RUHUM KANIYOR ANNE
Arkanda bıraktığın ezip geçti sevgileri
Yeşil verdim çöl buldum bilmedi hiç kıymetini
Yalınayak geçtim hergün cehennem ateşini
Yar oldum yâren oldum gittim durdum ölümlere
Kırıldı kanatlarım tutsak kaldım bu öksede
Yine düştüm ben yine ah ruhum kanıyor anne
Senden sonra elem açtı her günümün fecrinde
Kalbime Kahırlar yağdı yaslandım gecelere
Ağır gelir taşıyamam kalmasın adı bile
Yandım yandım kül oldum gazellerin telinde
Kırıldı kanatlarım tutsak kaldım bu öksede
Yine düştüm ben yine ah ruhum kanıyor anne
Hâdiye Kaptan
(c) - Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kayıt Tarihi : 10.2.2015 22:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anne gidince herkesin yolu ayrılıyor...
Yine düştüm ben yine ah ruhum kanıyor anne
'Anne!' demek dile o kadar hoş geliyor ki! Bu nasıl bir duygudur; anlatılamıyor ama bir hissediliyor... Her halde Rabbimizin verdiği en özel, en güzel duygudur... Ben, yaşamın temel unsuru diyorum...
Özgün bir duygu şiiri; teşekkür ederim... 10 puan +ant. Esen kalın...
Her derde ilâc imiş.
Bir evlât pîr olsa da
Anaya muhtâc imiş'
demişler...
Hayat yolunu aydınlatan ışık, tökezlerken dayandığımız baston ve her an nefesini hissettiğimiz dua...
O gidince neler olmaz ki...
Bir beyaz ışığın, prizmadan geçerken kırılıp tayfın renklerine ayrışarak dağılışı vardı sanki şiirde...
Güzeldi Hadiye hanım,
gönülden kutluyorum,
saygı ve sevgimle efendim,
Ünal Beşkese
TÜM YORUMLAR (10)