Ruhum daralır Şiiri - Murat Ülkü

Ruhum daralır, ne bir neden ne bir iz,
Güneşim tutulur, gökyüzümde hep alacakaranlık.
Nefesim yarım kalır, yutkunurum çaresiz,
Bu gönül kafesi artık taşırıyor darlık.
​
​Duygularım coşar, tırmanır ta semaya,
Bir bulut olur, orada yalnız gezerim.
Akan her damla yaş, döner bir iç duaya,
Göz pınarlarımda birikmiş, isimsiz kederim.
​
​Adını koyamadığım, bir zaman yorgunluğu bu,
Sanki bedenimde asırlık bir kervan göçü var.
Oysa gerçek sebep, kalbimin kanayan dokusu:
Seni özlerim, bir mumun ateşi seni arar.
​
​Sen yanımda olsan, her fırtına dinermiş gibi,
Omuzlarımda okyanusların yükü dağılır.
Kalbim bilir feryadını, o yorgun halimi;
Dil susar, ama gönül tercümanıdır.
​
​Geceler, teninde kalmış bir rüya örtüsü,
Hâlâ tenimde o hayali dokunuşun izi.
Bu dünya sağır, hayat bir ıssızlık türküsü,
Yokluğunda her an, bir mezar sessizliği.
​
​Ne zaman diner bilmem bu ince, kör vefasızlık,
Belki sadece gözlerin yeniden güldürür beni.
Biliyorum, bu sızı benim alın yazım; bir ansızlık,
Sana adanmış bu kalpte, özgürdür sevginin yemi.
​
​Bekleyişim bir şarkı, hiç susmayan derin akis,
Sensiz geçen her an, sığmıyor hiçbir zamana.
Ne zaman dokunsam bu derin iç çekiş,
Biliyorum, özlemin ta kendisidir bana.