Ruhum! Şiiri - Funda Kocaevli

Kirpiğinin ucundaki ayrılık düşmüş yüreğime, yakmış, kavurmuş. Önce rüya sanmıştım. Yüzün ilk gördüğüm an olduğu gibi çok güzeldi. Gözlerin benim için gülüyordu yine.

Gidiyormuşsun oysa...

Gittin, çok zaman geçti yokluğunun bu şehre gelişinden bu yana. Unuttuğumu sandığım, yalancı hatta mızıkçı bir oyun oynadığım zamanlar var heybemde.

Sırtıma vurduğum, sakladığım kırık bir ruh, var mazimde.

Ruhum! ...

Dedin ve aldın beni benden. Ruhumu sahiplenişin, sendeki eksiktendi değil mi?

Ruhum!

Acaba, şimdi de öyle güzel gülüyor mu gözlerin?