Bazen bir bakış yeterdi bana,
içinden geçeni anlardım.
Sözler açıklayamazdı bu aşkı,
Orada ruhlarımızın sessiz ama sükunetli dansı pekalaydı...
Biliyorum, ebediyette ruhlarımız dünyada konuşamadıklarımızı konuşuyorlar.
Öyle sesli konuşuyorlar,
Haykırıyorlar resmen,
Dünyadaki suskunluklarına inat olsun diye resmen!
Sen ve ben diğer tüm kavuşan ruhların arasında ebediyete kayboluyoruz...
Kayıt Tarihi : 26.11.2025 20:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gençlik baharının etkisindeyken olmamış keşkeler için yazılmış bir kabulleniş...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!