Ruhlar evi Şiiri - Canan Akdas

Ruhlar evi
“Varoluş özden önce gelir.”Sartre

elleri kanayarak gülümsüyor eski bahçede
dikenli hayatı olmuş her kadın gibi
bir resim ve bir kayıp
mavi bir melek
beni unutma çiçeğiyle birlikte

hiç açmayan papatyalar ektim yıllar önce
iki ağaç birbirine bakan
insan birbirine bakarak
yalnız bir ömür geçiremez ki
her gün içine içine gömemez sakladıklarını ,
bekler ama zeytin ağacının meyvesini

benim bir lambam vardı aydınlatan geçmişi oda gelirdi oturmaya birlikte çay içerdik
ne kadar konuşsak
birlikte susmanın yerini tutmazdı
bir koltuğa otururduk
babam hep bir nasihatle gelirdi
pazar sabahları tavada patatesli bol baharatlı biftek yapardı
annem kalbine vura vura susardı
o bahçenin bir rengi varsa maviydi
Sartre ‘ı konuşurken eylemin kendine doğru hiçleşen zararından bahsetiyorduk
yalnızlığın korkulacak bir tarafı olduğunu bilmiyorduk hiç yalnız kalmamıştık
büyükçe bir saat zamanı tutardı

kaç kişinin evi dağılmıştı
bizim kuşaktan bir gecede
kaç kişiyi kaybettik aç kalan
vücudumu sarmış her damarımı
kontrol ettiğimi düşünürdüm eskiden
biz çok mu yaşadık
tonlarca su akarken bedenimizden
çok mu temiz kaldık
bu bahçenin ortasında
zamanı durduran bir şey var