Ruhiyatım Şiiri - Azime Gürlek

Gitmekle kalmak arası bir şey
Kalan yorgun
Gidene sır kapıları açılır
Açılır açılmasına ya ruhiyatım
Bu işin yok mudur çözümü başka şekil
Başka usul
Başka türlü
Derim demesine ya ruhiyatım
Yine de alevlere atarım başımı
Karlar içinde yanar, tutuşurum

Gitmekle kalmak arası bir şey
Koştum
Deliler gibi koştum
Haykırdım dağa taşa
İsyanıma vuran yankılarla durdum
Ellerimde kalan koskoca bir hiç
Bomboş gözlerle düşündüm
Uzun, uzun düşündüm
Yok,
Yok ruhiyatım
Bir çelişki var bu işte
Sevdalar ikinci el pazarına düşmüş
Pislik yağıyor
Pislik kokuyor her taraf
Bu nasıl bir iştir
Nasıl bir gidişattır ruhiyatım
Artık tadı kalmamış buraların

Gitmekle kalmak arasındayım
Örselenen duygularımı yüklenip
Kasıp kavuran sancılarıma sırt dönüp
Hemen kaçsam şuracıkta
Şuracıkta yok olsam
Eğme başını be ruhiyatım
Git der gibi bakma gözlerime
Git
Hemencecik kaç buralardan

Yok,
Yok ruhiyatım
Yakışı kalmaz duruşuma
Bırak,
Bırak acılarım nefes alsın
Ya da öyle bir bahane bulmalısın ki gerçeğinden
Haklı yanlarım ezilmeli gözlerinde
Yoksa dayanamaz bu yürek
Yoksa geçit vermez bu amansız sevdam

Konuş be ruhiyatım
Konuş
Kışlar hiç uğramaz mı oralara
Oralarda acı yaşanmaz mı hiç
Duru ve çıkarsız mıdır insanlar

Şimdi katar, katar güvercinler uçuyor başımda
Tutunsam kanatlarına
Uçsam, uçsam
Gözlerim kapalı dalsam
Derken,
Konuvermişim parıltılı bir ihtişama
Her şey hoş,
Her şey bir başka tadında
Son kez ilkleri yaşadığımı nerden bilirdim
Derme çatma bir yaşam içinde
Acının taze rengi kirpiklerimde donuyor
Şu meyhanede içen aşık hiçte yabancı değil
Yine bildik acılar
Yine tanıdık yüzler
Yine yalnızlık alıp başını gitmiş
Buralarda değişen hiç bir şey yok ruhiyatım
Yine bıçak yarası gülüp geçer halime

Meğer özlemlerimi giyinip gelmişim
Meğer acılarımı bohçama sarıp gelmişim
Soydular beni ruhiyatım
Mezarımı açıp çıkardılar

Gitmek
Acılara sırt dönüp gitmek
Mümkün müdür ruhiyatım
Yıldırımlar teker, teker parmak uçlarıma düşerken
Mümkün müdür ecelime kelepçeler vurmak
Yok,
Yok ruhiyatım
Öğrenmeli insan
Beyninde şahlanan ata gem vurmayı
Ya da ne bilim
Ruhunda sessizce pusan kediye pay vermeyi
Öğrenmeli be ruhiyatım
Gitmekle kalmak arasında
Öğrenmeli
Öğrenmeli

…………………..AZİME GÜRLEK