Zamanın Sustukları, Ruhun Söyledikleri
Bu bir doğum hikâyesi değil
bu, susturulan zamanın içinden ruhun konuşmaya cesaret edişidir.
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Sizden bunları duymak çok mutlu etti beni. Şiire iştirak etmeniz ve yorumunuz için ayrıca teşekkür ederim.
zamanın sustuklarını duymak kolay değildir çoğu zaman,
ancak bu yazı, tam orada—sessizliğin kalbinde bir yankı gibi.
bir yuvadan çıkmanın, kabuğu çatlatmanın,
içten dışa doğmanın sessiz ancak güçlü yankısı.
her satırda bir vedanın ince uğultusu var,
içindeki o eski ben’in bilinçli vedası...
ve hemen ardından, yeni bir ,,ben”in çıplak sesi,
korkusuz, süssüz, gerçek.
bu, bir kalemden değil,
ruhunuzun ortak yankısından dökülmüş.
okuyana değil, hissedene yazılmış bir DOĞUM BİLDİRİSİ.
ve her ne kadar fırçasını saklamaya çalışsa da
dokunuşu iliklerde hissediliyor.
sadece okumadım,
içimle duyup, sessizce önünde eğildim.
çünkü bu metin,
bir ruhun sustuğu yerden
konuşmaya cesaret ettiği anın ta kendisi.
kolektif ruhun sesi olmuşsun, bu ise kıymetli olan....kutlarım, sevgilerimle, Kerem.
Sizden bunları duymak çok mutlu etti beni. Şiire iştirak etmeniz ve yorumunuz için ayrıca teşekkür ederim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta