Ruhda ki Aydınlık Şiiri - Sadık Kocabaş

RUHDAKİ AYDINLIK

Gökyüzü bu akşam nurla doluyor,
Karanlık kafeste acım yanıyor.
Gurbet ateşiyle ömrüm soluyor,
Derin bir nefeste acım yanıyor.

Sonsuzluk ufkunda küllerim uçar,
Sessiz dudaklarım alevler saçar.
Yollar kıvrılarak zindana geçer,
Sahte bir sefada acım yanıyor.

Yüreğim yoruldu, dinsin bu sancı,
Umutlar başımda gümüş bir inci.
Gerçek kokusunda buldum inancı,
Her bakışta yine acım yanıyor.

Toprak altında bir toz olurken,
Kaderle barışıp huzur bulurken.
Can pazarlarında sırlar dolarken,
Dünya sonununda acım yanıyor.

Erenler yolunda gerçeği duydum,
Zamanın içinde manaya uydum.
Kavuşma anında hizmete doydum,
Şifa veren dilde acım yanıyor.

Göklerden duyulur kutsal çağrılar,
Üç yılda çözülür büyük ağrılar.
Öteden seslenir sonsuz yankılar,
Gül kokulu dostta acım yanıyor.

Gönül deryasında açıldı yollar,
Hakk’ın kapısında büküldü beller.
Kalemsiz Şair’im, sussun bu diller,
Aşkın deryasında acım yanıyor.