Ruh İkizim Şiiri - Aygül Zade

Keşke daha önce çıksaydın karşıma,
Daha az kırılırdı belki bu kalp, bu can, bu umut…
Seninle tanışmadan önce
Hayat eksikti…
Tamam gibi görünen eksik bir tabloydu
Ben hep gölgede kalmış bir çerçeveydim.

Sen gelince…
Birden ışık doldu içime,
Karanlık gitti,
Sessizlik konuştu,
Yalnızlık susmayı öğrendi…

Ruhum tanıdı seni,
Kalbim ilk kez “İşte bu!” dedi
Adını duymadan seviyordu seni sanki
Gözlerin gözlerime değince
Dünya durmuştu bir anlığına…
Zaman seni bana yazmıştı ama geç kalmıştı biraz...

Keşke…
Keşke daha önce rastlasaydım sana.
En kırgın anımda değil de
En umut dolu çağımda…
Ama olsun,
Geç de olsan geldin ya,
Yarım kalan her şey tamamlandı içimde o anda.

Biliyor musun?
Seninle konuşmak,
Sana bakmak,
Seni düşünmek bile…
Bin ömre bedel bir huzur veriyor bana.
Sen sanki tanıdığım her güzel duygunun adıydın
Ve ben sana yıllardır susuyormuşum meğer…

Keşke daha önce çıksaydın sevdiğim,
Ruhumun diğer yarısı,
Benim içimdeki ben…
Yollarda boşuna aramamış olurdum,
Her yanlış kalpte parçalanmazdı yüreğim…
Belki de daha erken gülmeyi öğrenirdim.

Seninle yaşanacak bir ömür değil,
Sana adanacak bir sonsuzluk var içimde.
Sen geldin,
Ve ben kendime döndüm,
Ben seni sevince insan oldum yeniden.

Ruh ikizim…
Sen benim eksik cümlemi tamamlayan kelimesin,
Sen benim içimde susmayan melodisin.
Geç kalmışsın, evet,
Ama yine de tam vaktinde geldin…
Çünkü artık ben,
Sensiz bir günü düşünemem bile.

Keşke…
Keşke daha önce çıksaydın karşıma…
Ama iyi ki şimdi varsın,
Ve ben artık,
Her sabahı seninle uyanmak istiyorum…
Her geceyi adınla bitirmek…
Ve her duamda sadece seni dilemek…
Aygül Zade ✍🏻