Ruh Halim ( Yeniden Doğuş)

İnsanoğlu arzularına kimleri kurban etmedi ki?
Kan akıtanları da gördük acı çektirenleri de...
Oysa!
Başlangıcı ne kadar güzeldi. Öyle değil mi?

Aşkla batmışım vurmuşum karaya
Denizler döndürür cismimi pula paraya
Bir seslenişle başlanan haraya.
Hey görünmez! Derdin nedir?
Bilesin, sendin gönlüme açılan o sedir

Rabbin yaratmışken evreni sevgi üstüne.
Kin ile, nefret ile haddini aşmak düşer kimin üzerine…
Sonunu düşünme; kazancın az, kaybın olur büyük.
Üstüne kızgın ateşler dökülse de …
Aşk hastalıktır vücuda yayılan göyük.

Kuşları ve insanları sevme derim
Soğuğa dayanaksızlar hayatından göçer gider
Ah be kardeşim! Yaşadıkların sanki kimin umurunda
İlgisizlikte bile Aslı’sız kalıyorsa Kerem.
Bedenler korkmuş umutlar tükense de…
Tebessüm ederim Allah’a tükenmez benim çarem

Belirsizlikler üzerine kurulan hayatlar…
Kader, rüzgâr misali ittirici güç
Yaşantın tutunduğun dal olur; her fırtınada yeşeren umut
Savrulan akıl benim diyebildikleriyle duyar övünç

Hislerimi harman yapıp çektim içime
Sevgimi sola yatırdım nefreti sağa büktüm
Canı cananı, soktum istediğim biçime
Çıkıp gider diye nefes vermekten ürktüm

Buğulu görüntü yâri gören gözlerle…
Alnımda ıslak bez direncimi yitiriyorum.
Elimi tutuyor ayrılık zamanı duyulan sözlerle…
Helallik isteyip kelimeyi şahadet getiriyorum.

Söyle! İnsan kaç defasında ölür.
Azrail’i hep mi hep yanında görür.
Kimine göre dost kazığı yediği
Kimi zamanda aşk acısıdır çektiği
Sendeler amma düşmez.
O bildiği yolda, böyle daima yürür.