.Roza Şiiri - Neyyir Arıbaş

Ezilir ve çiğnenirken duygular
Yerlerde sürünür de
büyük sanılan sevdalar
Düzeysiz bir savaşın salvolarını
vurur da vurur
Perişan olmuş bedenler de
bir dal gibi kurur
Uzaklara dalgın bakan gözlere
umut ışığı
beklenir
Çaresizce
el sallanırken boşluğa,
Ekvatordan da öteye
bir selam bile,
gider mi acep Roza’ya…

Düşlerim de açılmış henüz,
rıhtımdan kalkan gemiyle
Sessizce yol alır dalgalarla
dalga dalga
uzaklara
Fırtınalar kopmuşsa
bilinmez
denizde mi,
yürekte mi?
Bitmeyen geceleri bölen
sessizliğim mi,
ayın şavkı mı?
Umudu bitirmemeli insan
kendini bitirmeden
Kimse görmeden
bir göz kırpmalı boşluğa,
Okyanuslardan da öteye
tebessüm bile,
gider mi acep Roza’ya…