Rosiba Şiiri - Malik Kef

Denizin en mavimsi
Güneşin en kızıl renginin
Buluşunca dans ederken,
O narin gamzelerinden öpüşürken
Akşam üstü
Ah canım nasıl acıdı bir bilsen Rosiba

Denizin dalgaları kumsala
vururken ağır ağır
Martı çığlıklarında,

Nefesin yüreğimin en derinini
Kanatırcasına
Bir zıpkın gibi saplandı,
Ah Canım nasıl acıdı bir bilsen Rosiba

Sonra
Limansız gemiler bu kenti terk ederken
Vedalaşmadan hüzünlü hüzünlü,

Limansız gemileri uğurlayan,
Ilgıt ılgıt esen rüzgar
Yediğim buğdayın başkaları olan,
O Zülüflerini okşuyordu

Ah rüzgar olsaydım
O tel tel saçlarını örgüleseydim
Ah o saçların tomurcuk kokan saçların…

Ve o gözlerin
O gözlerine baktıkça sarhoş olurum
Ah o gözlerin
İçtiğim Kırmızı şarabımı
bile sarhoş eder

Ah kırmızı şarabım,
Dostum, arkadaşım, sırdaşım
Canım sana nasıl acıdı bir bilsen...