Rona II Şiiri - Kemal Değirmenci

evet rona!
bu gece tam iki yıl oldu
ve amerika göründü diyen bir çocuktan
farksızım inan resmini elime aldığımda
nasıl beceriyorsun bunu?
hiç değişmeden öylece kalmayı?
gelmemeyi mesela nasıl beceriyorsun?
bir bankta oturmuş resmine bakıyorum
gözlerin büyük/kocaman gözlerin siyah
boynumu büküp kalbime eğiyorum
gel diyorsun rona/gelemiyorum afet!

boğazdan geçiyor gemiler/gemiler hep şile bandıralı
söyle bana rona sen artık hangi bağın üzümüsün?
elimdeki şişeyi boşaltıyorum toprağa
senin ezmediğin üzümler ve anasonlar kahrolsun
garip ağaçlar yüzüme bakıyor
sesimi boğuyorlar rona/anlamıyorum
elimi tut!
yoksa elimde kalacak bu büyük yokluğun
raylarda bir güvercin intihar ediyor!
ve eyüp’e gidiyor o en uzun tramvaylar