Roma Şiiri - Tümay Çobanoğlu

İspanyol Merdivenleri’ne gel altın ayakkabılarınla
Oturalım ve bakalım kavuniçi ışıklara, çiçekler
Sokaktan balkonlara fışkıran hayat, dans, kahkaha
Ve kalabalıklar içinde dağınık saçlı bir kız: Roma…

Sezar da şiir oldu. Pelerini rüzgarda savrulan büyük kahraman
Kleopatra da… Gözlerini kısarak konuşurdu tepeden
Sen şiirime gel, içinde Neptün’le denizatları uçuşan
Onlar da dolaşmamışlar mıydı bu havuzbaşlarında eteklerini sürükleyerek bir zaman.

Gladyatörün kılıcı havada parladı, ölmemek için öldürürdü
Son anın sessizliği vahşi hayvanlar karşısında
Bir şiirime gel, satıraralarında kaygılarla seni ararım. Eğer yoksan
Gelmemişsen, bütün şiirleri aslanların ağzına atarım.