Rodopluyuz... Şiiri - Hasan Belek 2

Rodopo, Kray na Dédovci (Rodoplar, Dedelerimin Diyarı)

​Rodopo planino, dédov naşi kray,
Zelenite gorí, voda tam ne sprey.
Sártse ni ostána, f' tébe da gorí,
Spómen na dédovci, f' námi da jilví.

​F' naşo selo Çepino, spómen ostána,
Dédo Abdi Bekirov, f' sártse ni pána.
Za vérnost i róda, krépost sa bilí,
Téhni spómen nikagá, ne şe se zabrávi.

​Natovárili sme, kólata na pátot,
S' máka sme gledáli, nazát na krayot.
Oçí polni s' sálzi, za naşi star dóm,
Ostavíli sme tam, i málko i mlogom.

​Dóšli sme na Akçay, kray na máslini,
Nó umot ni fárçi, nazát f' planini.
Kaz Dağı ni stána, nóva planina,
Nó Rodopo f' sártse, e na veçina.

​Naşi star ezík e, da ne se zabrávi,
Ot dédo na únuk, néka da ostáne.
"Kumpir" i "plaketa", "nema" da velím,
Naşo staro kóren, da go ne zatrepím.

​"Kul Hasan" si véli, tóva e naş dástán,
Ya som i na Plovdiv, i na Kaz Dağ sa'm.
Dva kráya imám ya, f' sártse gi nosím,
I s' Pomakça duma, váz da pozdravím...

Hasan Belek
06 Kasım-25 Akçay

​🇹🇷 Şiirin Türkçe Çevirisi 6+5

Rodopluyuz...

​Rodop Dağı, bizim dede diyarım,
Yeşil ormanların, durmaz pınarın.
Yürek orda kaldı, seninle yansın,
Dede hatırası, içde yaşasın.

​Çepino köyümde, hatıra kaldı,
Dede Abdi Bekirov, kalbe yazıldı.
Vatan ve soy için, onlar kaleydi,
Onların anısı, unutulmaydı.

​Yükledik kağnıyı, yolun üstüne,
Hasretle baktık, gerideki yöreye.
Gözler yaşla doldu, eski ev için,
Orada bıraktık, ne varsa bizim.

​Geldik biz Akçay'a, zeytin diyara,
Ama akıl uçar, gerideki dağlara.
Kaz Dağı oldu, yeni dağımız,
Ama Rodop kalpte, sonsuza değin.

​Eski dilimiz bu, unutulmasın,
Dededen toruna, hep miras kalsın.
"Kumpir", "plaketa", "nema" deriz biz,
Eski kökümüzü, hiç kaybetmeyiz.

​"Kul Hasan" der ki, bu bizim destan,
Ben hem Filibe'de, hem Kaz Dağı'nda varım.
İki diyarım var, kalbimde taşırım,
Ve Pomakça sözle, sizi selamlarım...

​📚 Pomakça Mini Sözlük (Şiirden)etek yazısı...

​Planino: Dağ
​Dédov: Dedelerin, ataların
​Kray: Diyar, memleket, yöre
​Ne sprey: Durmaz (sprey = durur)
​Sártse: Yürek, kalp
​Spómen: Hatıra, anı
​Jilví: Yaşar, yaşasın
​F' selo: Köyde
​Pána: Düştü, yazıldı (burada "gönle düştü" anlamında)
​Róda: Soy, vatan
​Krépost: Kale, sığınak
​Nikagá: Asla, hiçbir zaman
​Pátot: Yol
​Máka: Hasret, keder, acı
​Oçí: Gözler
​Sálzi: Gözyaşları
​Dóm: Ev
​Máslini: Zeytinler
​Umot ni fárçi: Aklımız uçar ("fárçi" = uçar)
​Ezík: Dil
​Da ne se zabrávi: Unutulmasın
​Únuk: Torun
​Véli: Der, söyler
​Dástán: Destan (Türkçeden geçmiş)
​Ya som: Ben'im
​Duma: Kelime, söz