Robinson Crusoe Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Issız bir ada'dan,
Uzaklaşmaya çalışan bir saldı benimkisi.
Gömleğim olmuş yelkenim,
Ellerim olmuş küreğim.
Tıpkı robinson crusoe misali.
Bazen bulutların yansıması denize vurur,
Uçtuğumu sanırım,buruk bir sevinçle.
Gözlerim dümenim oluverir.
Kollarım kanatlarım.
Uçmak ne kadar güzel olsa da,
Bazen düşmek isterim o derin okyanusa.
Gözlerimi kapatıverir im ve kollarımı usulca indiririm.
Güneş o kadar güzel vuruyor ki suya.
Bazen o suyun beni boğacağına,
Bahaneler arıyor insan inanmaya.
Bakıyorum da, hala kara gözükmedi ufukta.
Yoksa maskara mı olacağım dalgalara.
Çokta bir şey istememiştim aslında.
Issız bir ada'dan,
Uzaklaşmaya çalışan bir saldı benimkisi.
Umudum olmuş yelkenim.
Yüreğim olmuş dümenim.
Olsun be...
Hiç yoktan yüreğimin istediği yere giderim.