Rize Şiiri - Hasan Okursoy

Ziraat bahçende
konuşurdum çiçeklerinle
dalgalara çevirince yüzümü
aklıma gelirdi memleketim

harf harf olurdu öfkem
bakıp kaçardım denizine
okulunda okuduğum Rize
bizi denizin yağmurun ile
ne güzel oyalardın Rize

denize girerken askorozda
kaybolurduk kumunda
dinerdi öfkemiz
denizle kumla
arkadaş olurduk sonra

o telaşlı yağan yağmur
bizi ne kadar ıslatsa sızlanmazdık
dallarında narenciye kokusu
gecelerinde ayın
kaybolacak diye sabırsızdık içimizde

yağmurunda
gençlik soluğumuzun
saçak altlarında dinlenişi
bir başkaydı Rize

ben Rize’yi
bir başka sevdim
bırakmadım geçen yıllarımda
ne zaman duysam
bir kemençe sesi
koştum saçak altlarına