Riya Şiiri - Şuayip Reşadoğlu

Riya KARINCANIN AYAGINDAN sessiz;
Cehalet seksen YIL YURUR,ARDI izsiz…
Riya; boyun egdin mi,ALCAKLIK diz boyu;
Cehalet budur; EBU CEHiL’den gelir soyu…

Riya ve nifak; ikiz kardes, ezelden;
Derin bir nefes,seytandan gelen…
Cahil; farzet,yesil OLMAMIS karpuz;
Mahareti YIKMAK, iste hersey; tuz,buz…

RiYA’NIN DAYANILMAZ hafifligi,igrenc;
Bir tuzak; dustu dusecek YASLI veya genc…
YAZIK Ki; Riya utanma, arlanma bilmez;
ACIK KAPI bulmadan, asla iceri girmez…

Riya ve kibri, paspas gibi cignemeden;
Gecilmez bu KAPIDAN,Cehaleti silmeden…
Riya, kibir,cehalet bu KAPIDAN Giremez;
insan SIRTINA binmeden, asla gecemez…

KAPININ ARDINDA ACIK butun yollar;
BU YOLA GIRMIS NE ADAMLAR VAR…
RiYANIN ADI YOK,SIVISMIS GiTMiS;
YiGiT adamlar,iHLAS BAYRAGINI DiKMiS…

…..02.11.2013..