Ritim Şiiri - Miray Nur Özçelik

Bakma öyle,
kalbim duyuyor adını söylemeden.
Bir adımın, bir nefesin,
sanki içimde bir yere değiyor gizlice.

Susuyorsak boşuna değil,
ikimiz de biliyoruz.
Bir bakışın ritmi var,
kalbime denk düşüyor.

Geçerken rüzgârın değişiyor,
ben anlıyorum.
Tüm şehir sessiz,
ama sen yanımdan geçince bir şeyler hareket ediyor.

Gülüşün var ya,
hiçbir yere ait değil gibi—
ne bana,
ne başkasına…
Ama benim kalbimi buluyor yolunu bilmeden.

Elimi uzatsam değmeyeceğini biliyorum,
dokunsam bozulur belki.
O yüzden duruyorum,
çünkü en güzel şeyler
henüz başlamamış olanlar oluyor bazen.

Sen fark etmeden izliyorum ritmini,
bir omuz kıpırdar,
bir bakış kayar,
bir cümle eksik kalır,
ve ben tamamını hissediyorum.

Yaklaşma bana, demiyorum.
Uzaksın da demiyorum.
Sadece…
arada bir yerde duruyoruz işte—
hem orada,
hem değil.

Belki gün gelir,
bir adımlık cesaret yeter bize.
Belki gelmez.
Ama ne fark eder?

Sen yürürken hava değişiyor ya,
ben onu kendime yeter sayıyorum.

Kalbim senden bir şey beklemiyor,
ama ritmine alıştı bir kere.