Bulanık yüzlerin ardından dağların tepelerindeki karların yalnız yüreğe pay edilen kısımlarında geçiyor , şairin hayatı. ...
Bir insan denizi , boğuluyorum
Sesim karışıyor nefesime
İnan ki , yokluğunla buluşuyorum
Seni görüyorum heryerde
Bana kadar derdim
Neyimi annemden aldım acaba
Gözlerim acı kahve anneminkiler orman ve gökyüzü
Ölen şeyler Ölen öpücükler
Ölen anne yaşayan anne
Sesini unuttum anne
Kokunu unuttum anne
Bir fotoğraf ki arkasına 'canlarım' yazılmış
Bir fotoğraf öğlen sularında denize karşı çekilmiş
Öyle bir fotoğraf işte
O canlar şimdi her biri farklı yerlere serpilmiş
Dağılmış ....
Özlenmek isterdim
Saçlarıma , bakışıma , gözlerimin her birine
Övgüler almak isterdim
Özlenmek isterdim
Bir annenin kızını özlemesi gibi özlenmek isterdim
Sevgilinin rüyasına girecek kadar özlenmek isterdim
Kalbim , ciğerim , nefesim ağrıyor
Bu bir sancı
Bu bir ağıt
Bu , bu kahır
Bu yalnızlık
Işık bana ben ışığa dokunuyorum
Uyku ...
Uykuda gelmez oldu , sende
Eskiler hep bir yerlerde
Düşte, güneşte , serde
Ondan güzeldir belki
Bundandır bu hasret ,
Kimsesizliğin sesini özlüyor bazen kulaklarım
Çünkü doğruları duymaya korkacak kadar esrik büyüttüm onları
Kapının ağzında birkaç sayfaya yazılacak kadar bir ömrü var daha gözyaşları ve kanı
Dereleri yüzüne sığdıran insanlar var dünyada Berrak olmayan suyun tuzunu Taşıyan kirpikler var o suratlarda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!