yosun tuttu ayak uçlarım
ansızın gelişin için beklerim
köklerim sana gelmek için
yalandan sarılır başka ellere.
ki bilirsin,hangi ahşap bina
durabilirki ayakta sogukta olsa
yüzün yansıyordu
omuzlarımın ardından suya
ve busendi görülen sadece..
onun kadar temiz,
ona yazı yazmak,
onunla sevişmek kadar zor sensizlik..
sürüklenmek,senden uzağa..
her seferinde canım yandı.
söküp atmak intihardı,
engel olamadım içimdekilere,
büyüdü ve sensizlik oldu.
ve doğdu cocuksu bedenime..
Her adını koyamadığım şiir
Sana bitiyor,sonunda üç nokta.
Biri benim başta duran
Hep en uçta kalan,
Kalabalığın en ucunda
Ve daima eğreti duran.
Sana söyleyemediklerim var,
bilmeni istediğim tek şey bu..
evet!
daha güzel olabilirdik..
bilmeseydik!
ama artık önemi yok,
sırf sen severdin diye sevdim bu gün,
sen verirdin diye verdim yemeğini kedinin.
ki dokunamam,bilirdin sende..
eski kitaplarını topladım,
ve kestim köşelerini.
yıldızlar göğü terk edene dek
seveceğim seni demiştin..
ben ise mantık evliliği paranoyasında
ağlayarak sabahı beklemiştim..
Yoksa bu rüya yaşanmış mıydı?
Bir gece önceydi,neresi? ..
Mum aydınlatıyordu..
Bütün hatırlanan
Kızıl ışığın bıraktıgı gölge.
nezaman bir kuş bensiz uçsa kırılırım kanatsız bedenime,
nasılki uçar bensiz gökte,
nasılki süzülür okşatarak tenini rüzgara,
ozaman sen düşersin aklıma,içimi titreten nefesinle..
ozaman,buzaman ben düşler oldum uçmayı
perdeli düşüncelerim vardı uçmama sebep
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!